αύριο

(AM αὔριον) επίρρ.

Ι. 1. την αμέσως επόμενη μέρα

2. πολύ σύντομα, στο εγγύς μέλλον (πρβλ. α) «ἐς αὔριον τὰ σπουδαῑα» — όταν επιδιώκεται η αναβολή μιας σπουδαίας συζήτησης

β) «τάχ' αὔριον ἔσσετ' ἄμεινον» — το μέλλον θα είναι καλύτερο

γ) «σήμερ'-αύριο» — πολύ σύντομα

δ) «γι' αύριο έχει ο Θεός» — ο θεός θα φροντίσει για το μέλλον

ε) «αύριο τα λέμε» — πολύ σύντομα θ' αντιστραφούν οι όροι

στ) «καλημέρα γι' αύριο» — απάντηση σ' αυτόν που λέει ανόητα ή απαράδεκτα πράγματα)

II. (το ουδ. ή το θηλ. ως ουσ.) το αύριο (AM τὴν ἐπαύριον, τὴν αὔριον, ἐς τὸ αὔριον)

1. την αυριανή μέρα

2. στο προσεχές μέλλον.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. αύριον με παρέκταση πιθ. κατά το σήμερον < *αύρι (τοπική πτώση ενός θέματος σε r-, πρβλ. β' συνθετικό του άγχαυρος*) < *αυσρι (πρβλ. λιθ. aušra «αυγή», αρχ. ινδ. usr-a- «του πρωινού», με μετάπτωση του φωνήεντος της ρίζας). Πιθανή επίσης θεωρείται η συγγένεια του τ. αύριον με τα έως, αύως. Η λ. αύριον είναι ήδη γνωστή από τον Όμηρο και την Ιωνική-Αττική.

ΠΑΡ. νεοελλ. αυριανός.

ΣΥΝΘ. επαύριο(ν), μεθαύριο(ν)].